অসমৰ প্ৰথমখন অভিধান 'বৰঅম্ৰ'ৰ কথা জানো আহক...

সাম্প্ৰতিক অসমৰ ভাষা-সাহিত্য প্ৰতিটো জাতি-জনগোষ্ঠীৰ উমৈহতীয়া সৃষ্টি ৷ তাৰেই এটা অংশ, মধ্যযুগীয় এক সমল - অসমৰ প্ৰথমখন অভিধান “হমুং পুথি” বা বৰঅম্ৰ ৷ ১৭৯৫ চনত গৌৰীনাথ সিংহৰ ৰাজত্বৰ শেহৰফালে ডামচাও টেঙাই মহনদেৱে অভিধানখন ৰচনা কৰিছিল ৷ ডামচাও টেঙাই মহন কেৱল অভিধান ৰচনা কৰা প্ৰথমজন ব্যক্তিয়েই নহয়, অসমৰপৰা গৈ বিলাতত ভৰি দিয়া প্ৰথমজন ব্যক্তি আছিল ৷ আজিৰ সময়তো ৰাষ্ট্ৰই স্বীকৃতি দিয়া ভাষাবোৰতে হঠাতে অভিধান এখন প্ৰণয়ন কৰাটো দুৰূহ কাম, তেনেস্থলত ১৭৯৫ চনত তাই আহোম ভাষাত অভিধান প্ৰণয়ন কৰাটো বিষ্ময়কৰ কথা নহয়নে ? টেঙাই মহন পণ্ডিতে বৰঅম্ৰ ৰচনা কৰাৰ পাছত ৰমাকান্ত মলাঘৰীয়া বৰুৱাই “লতিঅম্ৰ” নামেৰে এখন অভিধান ৰচনা কৰিছিল য’ত মানৱ শৰীৰ সম্পৰ্কীয় অৰ্থৰ ভাণ্ডাৰ আছিল ৷ বৰঅম্ৰক অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰিছিল বিনন্দ মহনে ৷ লতিঅম্ৰক অনুবাদ কৰিছে ৰেৱকান্ত মহন আৰু মেদিনী মাধৱ মহনে ৷ তাই-আহোমসকলৰ মাজত অভিধান চৰ্চাৰ পৰম্পৰা দেশৰ ভিতৰতে প্ৰথম বুলিব পাৰি ৷ টেঙাই পণ্ডিতৰ “বৰকাকত হমুং” পুথিখনক মধ্যযুগৰ শেহৰপিনে আৰ্যমূলীয় নাম দি বৰঅম্ৰ কৰা হ’ল কিদৰে তাৰ সবিশেষ পোৱা নাযায় ৷ হেমচন্দ্ৰ গোস্বামীয়ে ১৯১২ চনত কোঁচবিহাৰৰ বাবু কৈলাশ চন্দ্ৰ সেনৰ পৰা বৰঅম্ৰখন (সাঁচিপতীয়া) উদ্ধাৰ কৰি অসমলৈ আনে ৷ ১৯৬৪ চনত বুৰঞ্জী আৰু পুৰাতত্ত্ব বিভাগে “আহোম লেকছিকন” নাম দি পুথিখন ছপা কৰে ৷